Leczenie zespołów bólowych odcinka lędźwiowego i piersiowego kręgosłupa metodą Briana Mulligana – techniki „SNAG”
Koncepcja leczenia terapią Briana Mulligana opiera się na konkretnych, specjalistycznych zasadach, wielu technikach leczniczych oraz bezpieczeństwie i całkowitej bezbolesności podczas ich stosowania. Leczenie tą metodą jest kompleksowym systemem diagnostyczno-terapeutycznym, który ciągle rozwija się wraz z postępem wiedzy medycznej i rozwojem badań naukowych. Brian Mulligan na podstawie wieloletnich doświadczeń w pracy z pacjentem, opracował a następnie opublikował zasady stosowania technik: „NAG”, „SNAG”, „odwrotne NAG” oraz mobilizacji połączonych z ruchem, tzw. „techniki MWM”. Techniki te działają bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Autor metody uważał, że zmiany w obrębie segmentu ruchowego, np. stawu kręgosłupa, mogą powodować ograniczenia w ruchu i ból w czasie jego wykonywania. Twierdził również, że należy wykonywać ruch przy właściwym „ustawieniu” poszczególnych elementów w stawie. Należy więc dążyć do właściwego ustawienia anatomicznego, a następnie wykonywać ruchy w fizjologicznym zakresie ruchomości.
Koncepcja leczenia zakłada całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych przy łączeniu biernego ruchu mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie. Zapewnia to komfort pacjenta oraz terapeuty i bezpieczeństwo wykonywania terapii. Należy tutaj podkreślić, że podczas leczenia pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy. Mobilizacje połączone z ruchem „MWM” oraz techniki „NAG” i „SNAG” są połączeniem technik ślizgowych z dociskiem pod koniec zakresu ruchu i czynnym ruchem pacjenta w kierunku bolesnego sektora.
Leczenie terapią Briana Mulligana możemy stosować u pacjentów z problemami zarówno w stawach obwodowych, jak i stawach kręgosłupa. Metoda opiera się na wielu różnorodnych technikach, m.in. na technikach przeciwdziałających bólowi głowy, mobilizacyjnych technikach kręgosłupowych połączonych z aktywnym ruchem kończyn czy technikach z zastosowaniem pasów stabilizacyjnych. Metoda może być z powodzeniem stosowana podczas leczenia pacjentów jako samodzielna terapia lub jako uzupełnienie innych sposobów leczenia w wielu przypadkach, gdzie nie zawsze dotychczasowe leczenie przynosi zamierzony skutek.
Galeria
Galeria
Fot. 1. „SNAG” dla wyprostu odcinka lędźwiowego w pozycji siedzącej.
Fot. 2. „SNAG” dla wyprostu odcinka lędźwiowego w pozycji stojącej.