Odleżyny to zmiany przewlekłe stanowiące powikłanie związane z zaburzeniem przepływu krwi w naczyniach krwionośnych.

Rany odleżynowe, mogące penetrować daleko w głąb tkanek, stanowią realne zagrożenie dla życia. Mimo to odleżyny dotyczą w Polsce ponad 500 tys. osób i stanowią duży procent powikłań wtórnych bezruchu. Bezruch z równoczesnym uciskiem i utrudnionym przepływem krwi w tkankach powoduje największe zagrożenie powstania ran odleżynowych. Dodatkowo ryzyko powstania odleżyn mogą zwiększyć niesprzyjające warunki, takie jak wilgoć i źle odżywiony organizm ze zbyt małą podażą białka. Niezależnie od tego, jaka choroba jest chorobą pierwotną, ryzyko powstania odleżyn istnieje zawsze tam, gdzie skutkiem choroby jest ograniczona lub zniesiona możliwość wykonywania ruchów oraz ucisk na tkanki z równoczesnym zamknięciem światła naczyń. Odleżyny to zmiany o różnym stopniu zaawansowania, od powierzchownych zaczerwienień po głębokie, sięgające kości rany tkanek miękkich, mogące prowadzić nawet do śmierci. Leczenie ran odleżynowych jest długotrwałe i nie zawsze wystarczająco skuteczne. Stanowi dla pacjenta duże obciążenie zarówno psychiczne, fizyczne, jak i finansowe. Należy również pamiętać, że odleżyny występują u osób, które zazwyczaj wymagają usprawniania, a występowanie ran odleżynowych niejednokrotnie proces ten odsuwa w czasie lub wręcz uniemożliwia jego kontynuację. Z tego powodu zapobieganie ranom odleżynowym powinno stanowić jeden z głównych kierunków w terapii osób z porażeniami i niedowładami.