Uraz czaszkowo-mózgowy jest zdarzeniem, które w jednej chwili zmienia życie poszkodowanego i jego najbliższych. W czasie walki o życie takiego pacjenta nasza uwaga skupia się głównie na stabilizacji stanu ogólnego i podstawowych funkcji życiowych. Natomiast wczesna i intensywna rehabilitacja neurologiczna takiego chorego jest często niedoceniana lub – co gorsza – niedostępna z powodu braku w OIT wykwalifikowanych fizjoterapeutów.

Niedostateczna rehabilitacja chorych z ciężkim urazem czaszkowo-mózgowym może skutkować przy wypisie znacznie cięższym rozpoznaniem neurologicznym niż wynikałoby to z faktycznych uszkodzeń CUN, a w rezultacie zamiast do zakładu rehabilitacji neurologicznej pacjent kierowany jest do zakładu opiekuńczo--leczniczego z rozpoznanym np. zespołem wegetatywnym.

Taka właśnie „etykietka” została przypisana 25-letniemu mężczyźnie, który w zasadzie przez przypadek trafił do naszego oddziału z powodu ostrej niewydolności oddechowej po zachłyśnięciu się treścią pokarmową w ZOL-u.