Pod koniec lat 60., metoda PNF znana była pod nazwą Kabat-Kaiser lub jako Metoda Wzorców Ruchowych. Dla nas owe wzorce były najważniejszym elementem PNF, później okazało się, że te wzorce są ważne, ale nie najważniejsze. Najcenniejsza w PNF jest samafilozofia pozytywnego podejścia do pacjenta, która zmienia pogląd na fizjoterapię i rehabilitację.

Podejście wg koncepcji PNF polega na tym, że szukamy i oceniamy zarówno uszkodzone części ciała, jak i te, które są sprawne. Filozofia ta opiera się m.in. na bazie oceny funkcjonalnej.  W naszym życiu codziennym przy wykonywaniu ruchu nie bierze udziału tylko jeden pojedynczy mięsień, lecz zespoły mięśni wykonujące pewne wzorce ruchowe, więc usprawniamy ruchowo pacjenta na bazie łańcuchów kinematycznych.